Gebroken bovenbeen

Het bovenbeen bestaat uit één bot die vanaf de heup tot aan de knie loopt, dit heet het dijbeen. Het dijbeen staat bekend als het langste bot van het menselijk lichaam. Het is een zeer sterk bot, waardoor er meestal veel kracht voor nodig is om het te kunnen breken. Botbreuken komen het vaakst voor wanneer er al aandoeningen zijn die de botten zwakker maken zoals botkanker, botontkalking of de ziekte van Paget. Ook bij mannen en vrouwen van een hogere leeftijd komen botbreuken vaak voor, omdat het samenhangt met slecht zien, minder goed kunnen lopen, de botten brozer worden (osteoporose), een slecht evenwicht of ernstig overgewicht.

Een gebroken bovenbeen ontstaat vaak door een val of bij een bijvoorbeeld een harde klap op het been tijdens het sporten. Ook een auto-ongeluk kan een gebroken bovenbeen veroorzaken. In sommige gevallen verslechterd de botkwaliteit door een bepaalde ziekte of door het natuurlijke verouderingsproces.

De symptomen van een gebroken dijbeen kenmerken zich door veel pijn in het bovenbeen waarbij het onmogelijk is om het been te kunnen bewegen en te belasten. Meestal ligt het been in een andere stand dan gewoonlijk. Bij gecompliceerde breuken steekt het bot zelfs door de huid heen. Soms is de huid in het heupgebied paars verkleurd, dit komt door bloeduitstortingen onder de huid.

Als het bovenbeen een zwelling heeft hoeft dit niet gelijk zichtbaar te zijn. Een röntgenfoto kan het beloop van de breuk en de aanwezigheid hiervan aantonen. Soms wordt er een MRI-scan gedaan. De plaats, de ernst en de richting van de breuk wordt hiermee duidelijk zichtbaar gemaakt. Een gebroken dijbeen moet bij volwassenen in principe altijd geopereerd worden, enkele uitzonderingen daargelaten. De doorbloeding van het dijbeen is zeer sterk, waardoor patiënten met een breuk veel inwendig bloedverlies kunnen hebben. Dit is meestal een reden om snel te opereren. 

Met een operatie worden de breukdelen vastgezet met implantaten, zoals schroeven, platen, draad en pennen. Hierdoor wordt het risico van misvormingen en complicaties verminderd, waardoor iemand sneller geneest en eerder weer mobiel is. Het doel van de operatie is om de delen van het gebroken bot weer recht te zetten, het voldoende stabilisatie geven en zorgen dat het bovenbeen weer snel kan functioneren. Ook kan een beenbreuk van buitenaf worden vastgezet, dit gebeurt wanneer er ook sprake is van beschadiging in de weke delen (huid, pezen, spieren, zenuwen en vaten). Dit is een soort raamwerk wat aangebracht wordt met pinnen die in het bovenbeen steken. Meestal wordt dit gebruikt voor kinderen met nog groeiende botten en voor mensen met een ontstoken wond. Na de operatie bepaalt de traumachirurg wanneer u het been weer direct mag belasten of niet. Indien u dit niet direct mag belasten, dan kan dit wel na ongeveer 6 tot maximaal 12 weken. Meestal mag u wel dan al oefenen en onbelast met uw krukken proberen te lopen. Volledig normaal en pijnvrij gebruik van het been duurt wel iets langer, namelijk 3 tot 6 maanden of zelfs nog langer.

Ook krijgen patiënten vaak klachten aan de heup of knie door een ander belasting- en looppatroon. De dijbeenbrace is een ideaal hulpmiddel om u te helpen revalideren. Deze brace biedt u de juiste ondersteuning en bescherming en is ook nog eens ontzettend comfortabel om te dragen.