Lopersknie

Wat is een lopersknie?

Het Iliotibiaal fritiesyndroom, wat ook wel lopersknie wordt genoemd, is een frequente blessure bij hardlopers. Daarnaast kan het ook optreden bij andere sporten zoals bij gewichtheffen of bij fietsen. Dit syndroom is een van de hoofdoorzaken van laterale kniepijn. Het is een soort van weefselverdikking aan de buitenzijde van de dij. De tractus iliotibialis is een band dat loopt van de buitenzijde van het bekken over de heup en de knie en zich weer aanhecht net onder knie. Deze band is belangrijk voor het stabiliseren van het kniegewricht. De constante wrijvingen tussen het dijbeen en de banden kan de band doen ontsteken wat klachten kan veroorzaken.

Symptomen van een lopersknie

De symptomen van het iliotibiaal frictiesyndroom variëren van stekende pijn boven het kniegewricht tot een zwelling op de plaats waar de band over het dijbeen wrijft. De pijn treedt niet vaak gelijk toe bij inspanning, maar na enige tijd gaat u dit wel voelen. De pijn wordt meestal gevoeld wanneer uw voet de grond raakt. Na een activiteit kan het zijn dat de pijn aanwezig blijft. De pijn kan ook gevoeld worden onder de knie op de plaats waar het scheenbeen en de tractus iliotibialis elkaar aanhechten. Verder kan het iliotibiaal frictiesyndroom optreden op de plaats waar de heup en de band aanhechten. Deze vorm is zelden een gevolg van sportletsel. Dit treedt vaker op bij zwangerschap omdat het bindweefsel dan verzwakt en het gewicht toeneemt. Om deze reden komt het ook vaak voor bij oudere patiënten.

Lopersknie oorzaken

Oorzaken van het iliotibiale frictiesyndroom kan het volgen van bepaalde training gewoontes zijn, zwakte van bepaalde spiergroepen of anatomische anomalieën.

Training gewoontes:

Lopen op een zijwaarts hellend oppervlak wat ervoor zorgt dat het laagste been wat naar binnen buigt. Hierdoor zal de band versterkt tegen het dijbeen aanwrijven.

• Slechte cooling-down of warming up
• Bergafwaarts lopen
• Trappen af- en oplopen
• Te snelle toegenomen trainingsomvang

Anatomische afwijkingen aan de been of voet:

• Laag of hoog lengtegewelf van de voet
• Pronatie van de voet (bewegingen)
• Ongelijke beenlengte
• Genua vara (O-benen, de hielzool slijt hier sneller af aan de buitenzijde van de sportschoen)
•  Spierzwakte
• Zwakke abductoren (bewegingen in spier)

Behandeling van een lopersknie

De diagnose wordt gesteld door een lichamelijk onderzoek en het verhaal van de patiënt. Alleen wanneer de klachten onduidelijk zijn wordt een MRI-scan of een echografisch onderzoek overwogen. In de eerste drie weken is het belangrijk dat het vetweefsel, de pees en het bot ontlast wordt. Dit kan simpelweg worden opgelost door niet in de bergen te wandelen en niet te hardlopen. Het wordt aangeraden om te beginnen met het trainen van de knie en de heup. Specifieke rekoefeningen kunnen ook aan het herstel bijdragen. Voordat de looptraining weer opgebouwd kan worden zullen de oorzakelijke factoren eerst weggenomen moeten worden. Aanpassing van de looptechniek of een ander schoeisel aanschaffen helpt hiermee al enorm. Ook een kniebrace kan het iliotibiaal frictie syndroom helpen te revalideren.